VIII Sympozjum Sekcji Odonatologicznej P.T. Entomologicznego miało niewątpliwie charakter wyjątkowy. Powodów tej wyjątkowości było wiele, po pierwsze zaproszeni zostaliśmy do województwa śląskiego i choć była to jego północna część — śląskość czuło się tu cały czas i to w najbardziej pozytywnym znaczeniu. Gospodarze stworzyli atmosferę, którą długo będziemy pamiętać i której, mimo starań o stałe podnoszenie poziomu naszych spotkań niełatwo będzie dorównać! A wszystko to odbywało się w zabudowaniach szkoły w Węglowicach nieopodal Częstochowy, gdzie prowadzi się również działalność hotelową w specjalnym pawilonie i domkach kempingowych, a latem również w salach szkolnych.

23 czerwca w czwartek pojawiła się większość z nas. Po zakwaterowaniu spotkaliśmy się przy kolacji mogącej konkurować pod względem menu, wystroju sali i stołu z przyjęciami w luksusowych restauracjach. Gospodyni — dr Alicja Miszta — powitała nas wszystkich i w sposób serdeczny, i niezwykły przedstawiła nas sobie. O każdym z nas powiedziała w jaki sposób i gdzie go poznała, wiedziała o naszych dokonaniach, nawet wówczas, gdy były one jeszcze niewielkie ze względu na początek naszej „drogi z ważkami”. Nie było to wcale łatwe, bo było nas na Sympozjum 42 osoby, z Polski i Czech — a myślę, że każdy poczuł się zauważony i doceniony. Otrzymaliśmy program zajęć, świetną książkę o mowie śląskiej i znaczki identyfikacyjne z ważką w czapce górniczej zaprojektowane przez Edytę Buczyńską. Długo wieczorem cieszyliśmy się tym spotkaniem.

24 czerwca w piątek po śniadaniu wyruszyliśmy w teren. Nasze wycieczki odbywały sie na terenie Parku Krajobrazowego Lasy nad Górną Liswartą. Na pierwszy dzień przewidziana była trasa nad użytek ekologiczny Brzoza. Tu łowiliśmy ważki na stawie Stara Brzoza i położonym za nim bagnie. Widzieliśmy tam kilkanaście gatunków w tym Nehalennia speciosa, wprawdzie mało licznie występująca, ale niektórzy z nas mieli okazję zobaczyć ją po raz pierwszy. Ja wykonałam zdjęcia „paszportowe” Somatochlora flavomaculata i tym samym uznałam jeden z celów za osiągnięty. Później obejrzeliśmy las różaneczników katawbijskich w miejscu, w którym była ich szkółka założona przez hrabiego Ludwika Karola von Ballestrema. Nastepnie obserwowaliśmy ważki nad zbiornikiem Nowa Brzoza.

Po obiedzie sesja referatowa rozpoczynająca się prezentacją multimedialną „Magia przeobrażenia” autorstwa B.Jankowskiej. Dalej referują:

T. Parusel — Właściwości fizykochemiczne wód w antropogenicznych zbiornikach województwa śląskiego — aktualny stan badań.
T. Parusel — Chemizm wód antropogenicznych mokradeł w rejonie Częstochowy.
M. Gołąb — Zachowania rozrodcze świtezianki błyszczącej w naturalnej i uregulowanej rzece.
Sz. Śniegula — Tempo rozwoju ważek a zmiany długości dnia wzdłuż gradientu szerokości geograficznej.

a po przerwie, w czasie której przy kawie i muzyce oglądamy rewelacyjne zdjęcia B.Jankowskiej:

M. Gładysz — Budowa zegara biologicznego owadów z rzędu Odonata na przykładzie ważki Coenagrion puella.
E. Grzędzicka — Strategie migracyjne ważek — aktualny stan wiedzy.
B. Daraż — Ważki w kolorze indygo — obserwacje z Turcji i Bułgarii.
A. Dolný — Ważki Borneo.

25 czerwca w sobotę pojechaliśmy rano najpierw nad strumień przy rezerwacie Cisy nad Górną Liswartą, gdzie widzieliśmy larwę chronionego szklarnika leśnego Cordulegaster boltonii, później zaś nad rozlewiska rzeki Turzy, gdzie oglądaliśmy nadrzeczną piaskownię, czyli obszar przeobrażony przez człowieka. Następnie szukaliśmy ważek nad meandrującą, nieuregulowaną Liswartą, skąd pojechaliśmy nad zbiornik Hadra koło Lisowa. Obserwowaliśmy tam ślady trąby powietrznej, która przeszła w 2008 r. Trąba ominęła wsie wyłamując szeroki pas lasu.
Następnym punktem było Bagno w Jeziorze, ale stąd wygnał nas deszcz — postanowiliśmy tam wrócić w niedzielę.
Osoby zainteresowane oznaczaniem larw ważek mogły czas od rana do obiadu spędzić z Alicją Misztą i Grzegorzem Tończykiem przy binokularze.

Po obiedzie sesja referatowa:

T. Karasek — Ważki (Insecta: Odonata) doliny rzeki Bystrej (Wyżyna Lubelska).
G. Tończyk — Projekt regionalnych czerwonych list ważek w Polsce.
J. Dobrzańska — Ważki Jeziorka Wilanowskiego na tle zróżnicowanego użytkowania terenu wokół zbiornika.
J. Starek — Ważki z terenu południowej Warszawy (pokaz slajdów).

a po przerwie, w czasie której, jak poprzedniego dnia, przy kawie i muzyce oglądamy diaporamy B.Jankowskiej:

J. Wendzonka — Jeziora lobeliowe ostojami ważek — problemy ochrony.
P. Buczyński i G. Tończyk — Siedliska zastępcze ważek w Polsce — czy istnieje możliwość aktywnej ochrony i restytucji gatunków.
A. Miszta, P. Cuber, J. Liberski, M. Gładysz, J.Karcz — Przeszłość i teraźniejszość torfowiska przy Wodzie Granicznej.
R. Dobosz, W. Żyła — Ważki w zbiorach Muzeum Górnośląskiego.
B. Jankowska — Zapadlisko (prezentacja multimedialna).

Wieczorem, po kolacji, ognisko i pogaduchy do późna.

26 czerwca w niedzielę, ostatniego już niestety dnia Sympozjum, pojechaliśmy rano do użytku ekologicznego Bagno w Jeziorze, gdzie widzieliśmy wokół zbiornika wodnego bardzo zróżnicowaną roślinność. Jeden z brzegów porośnięty jest mszarem dywanowym, po którym da się chodzić, lecz czuje się wyraźnie, że jest to tylko pływający, miękki kożuch, który łatwo rozerwać. Poruszaliśmy się po specjalnie do tego celu sporządzonych pomostach, aby nie deptać mchów torfowców Sphagnum sp., żurawiny Oxycoccus palustris i rosiczek Drosera rotundifolia. Obok tych roślin występują też wełnianka wąskolistna Eriophorum angustifolium i turzyce Carex sp. Na brzegu pomiędzy sosnami i brzozami rośnie obficie bagno zwyczajne Ledum palustre. Dolinkę niewielkiego cieku wypełnia całkowicie czermień błotna Calla palustris. Po drugiej stronie zbiornika woda jest zapewne płytsza, bo tworzy się szuwar trzcinowy Phragmites australis.

I to już koniec — wracamy z terenu w południe, o 13⁰⁰ uroczysty, doskonały, pożegnalny obiad śląski i już po wszystkim. I znowu trzeba będzie czekać rok na takie spotkanie... I choć propozycje organizacji padły od kilku grup, i wszystkie kuszą — to jednak trzeba na to poczekać i wspaniałe jest to, że jeszcze tak wiele może się zdarzyć.